επικαταθύω

ἐπικαταθύω (Μ)

1. θυσιάζω επί πλέον

2. σκοτώνω επίσης («ἐπικατέθυσε δ’ αὐτῇ καὶ τὴν ὁμοζυγοῡσαν» — σκότωσε επίσης μαζί μ’ αυτήν και τη σύζυγό του, Κ. Μανασα).

[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + κατα-θύω «θυσιάζω»].